Eger Japonya’ya giderseniz, ortasinda Sumo güreşi arenasi olan bir restorana gitmeyin. Gitseniz bile, arenaya yakin bir yere oturmayin. Hadi oturdunuz diyelim, şakaciktan bile olsa sahanin ortasindaki izbandut gibi adama kafa tutmayin. Tutarsaniz ne olur? Anlatayim efendim;

Sumo güreşcisi arkadas -ki kendileri en az 170 kg oluyorlar, sizi ringe çagirir. Ring dediğime bakmayin, “dohyo” olarak adlandırılan ve “tatami” (hasır otundan yapılma yer döşemesi) ile kaplı, yerden yüksekte bulunan bir ringdir. Önce bir selam verirsiniz birbirinize. Sonra bir avuc tuz alip etrafa serpersiniz. Bunun amacı hem kötü ruhlardan arınmak hem de sahayı kayganlaştırmaktır.  Bir sonraki asama o bilinen sumo hareketini yapmaktir. Hani filmlerde gorduğümüz, önce sol sonra sağ bacağı yukarı kaldırıp yere vurmak ki bu güç ve esneklik gösterisidir. Sonra rakiple göz göze gelerek üstünlük sağlamaya çalışırsin. Işte tam bu anda fark edersinki karşindaki adam gercektir. Tüm derdi sana doğru yonelip, dengeni bozup yere düşmeni sağlamaktır. Ve birkaç saniye sonra kendimi kum ringin uzerinde sürnurken bulurum. Sumo güreşcisi, beni tuttuğu gibi ringin diger tarafina firlatmistir. Başimin üstünde donen yildizlara aldirmadan, alkişlarla ayaga kalkar ve “yenilen pehlivan gürese doymaz” deyip tekrar kafa tutarim..